Sophie Lemahieu: Het is fantastisch... en verre van toevallig. Lacoste is een naam die perfect past bij de twee thema's van de tentoonstelling, omdat hij zowel aan sportkleding als aan mode doet denken. Bovendien werkt dit partnerschap vanuit historisch oogpunt heel goed, omdat René Lacoste in zekere zin de eerste "sportstylist" in de geschiedenis is. Iemand die van het ene rijk naar het andere zou gaan...

Catherine Pietri: Ja, dat is het precies. En de tentoonstelling bewijst dat Lacoste nog steeds een merk in ontwikkeling is, een merk dat blijft innoveren en dat altijd aanwezig is in zowel sport als mode. Het is volkomen logisch en natuurlijk voor ons om hier te zijn.

SL: Om nog maar te zwijgen over het feit dat je de archieven voor me hebt opengesteld... We presenteren tenslotte de oudst bekende Lacoste polo uit 1934! In termen van overgebleven materiële cultuur, denk ik dat het vrij geweldig is.

CP: We nemen mensen mee van de eerste polo in de geschiedenis tot de nieuwste Lacoste-jurk die net is gemaakt met Freaky Debbie, die toevallig ook de poster voor de tentoonstelling is.

CP: Voor mij is er geen twijfel mogelijk: het is de polo uit 1934, revolutionair in drie opzichten. Ten eerste omdat René Lacoste de mouwen van zijn shirt met lange mouwen afknipte - ondenkbaar in die tijd -, ten tweede omdat hij een nieuw materiaal uitvond en ten derde omdat hij er een logo op zette.

SL: Zoals ik al eerder zei, is het natuurlijk belangrijk om een polo uit 1934 in de tentoonstelling te hebben. Vanuit het oogpunt van een historicus is wat mij interesseert het feit dat dit shirt niet van petit piqué is gemaakt maar van jersey, het oude materiaal dat werd gebruikt voor truien en polo's, en dat het later werd verbeterd door René Lacoste. Ik kan dat "originele" gevoel gewoon niet weerstaan.

SL: Er zijn verschillende elementen. Zoals Catherine al zei, was Lacoste een van de eerste merken die zijn logo op de borst zette, iets wat op grote schaal door andere sportmerken zou worden overgenomen, tot het punt dat het een soort code werd. Vanaf het begin van de jaren 30 was de Lacoste polo een van de kledingstukken die het meest de opkomst van sportkleding belichaamde. Het werd al snel een alledaags kledingstuk. In de mannenbladen van de vroege jaren 30 werden lezers aangemoedigd om hun "Lacoste" te dragen tijdens een vakantie aan de Côte d'Azur.

CP: Vanaf de allereerste advertenties in 1933 stond er: "Voor tennis, golf en strand." Dus het is echt voor dagelijks gebruik, niet alleen voor sport. In die tijd werd het geen "polo" genoemd maar een "shirt" vanwege de knoopsluiting.

SL: Inderdaad, in de pers werd het "het poloshirt" genoemd en het is interessant om te zien hoe in die tijd de mannenbladen van de jaren '30 de Lacoste polo omarmden als een soort sportkledingstandaard. Tegelijkertijd was de term "sportkleding" net in opkomst in de Franse taal.

SL: Absoluut. De Roaring Twenties waren een tijd van jeugd, dynamiek en snelheid. Sport kreeg dus een heel nieuwe betekenis. Het was in deze tijd dat de beoefening van individuele sporten zoals tennis en golf echt van de grond kwam onder de hogere sociale klassen. In de mate dat modeontwerpers ondergedompeld werden in deze sportwereld en eraan deelnamen, was het niet meer dan logisch dat dit volledig weerspiegeld werd in hun creaties. Er waren er die zich uitsluitend specialiseerden in vroege sportkleding... maar er ontstond ook een nieuwe mode. In de eerste plaats natuurlijk elegant, maar meer ontspannen dan voorheen, met kledingstukken die iets minder getailleerd zijn, die iets meer bewegingsruimte laten, die gemaakt zijn van jersey... Dit was het begin van de verschuiving van sportkleding naar alledaagse mode. Het was het perfecte moment.

CP: Ja, en het was het begin van de vrijetijdsmaatschappij, betaalde vakanties werden ingevoerd in 1936, en vrouwen wilden kleding dragen met een zekere mate van bewegingsvrijheid...

SL: En in veel modehuizen ontstaan "sport"-afdelingen. Maar als ze "sportkleding" zeggen, bedoelen ze niet "sportkleding": het is wat we tegenwoordig "sportkleding" zouden noemen. Dit werd opgeroepen door een zin in het tijdschrift Femina in 1925: "Alle echt moderne vrouwen sporten... of doen alsof ze sporten". Daar draait het allemaal om. Het is hetzelfde principe dat we in de jaren 80 zagen met bodysuits, leggings en de huidige activewear. Zelfs het feit dat het eerste nummer van de Franse Vogue een cover op een tennisbaan bevatte, spreekt boekdelen over het feit dat sport de modewereld van de jaren '30 was.

SL: Dat is iets wat aan bod komt in de tentoonstelling: hoe deze kampioen - die al langer bezig was met innovatie - zijn sportcarrière beëindigde, zijn eigen bedrijf begon en vervolgens grote verbeteringen aanbracht in kleding...

CP: Hij begon zijn producten te verspreiden en te testen onder zijn golf- en tennisvrienden. Omdat hij van rijke komaf was, waren er ook Prinses Poniatowski, de Prins van Zweden... Dus het gebeurde allemaal heel langzaam, met wat we nu "product placement" noemen. En toen zette hij alles al in de jaren 30 op zijn plaats: reclame, de strijd tegen vervalsingen, sportsponsoring... Zodra het bedrijf was opgericht, in 1933, stond een speler genaamd André Merlin al in Lacoste-kleding op de tennisbaan. Later zouden alle grote Franse spelers Lacoste dragen.

SL: Vooral de polo is een van die kledingstukken die heel eenvoudig zijn en aan veel verschillende omstandigheden kunnen worden aangepast. Net als jeans, in zekere zin...

CP: Ik zou zeggen dat het de tijdloosheid van bepaalde kledingstukken is. Polo's zijn altijd modieus geweest, ze zijn nooit uit de mode geraakt. Wat is er daarna gebeurd? Nou, het assortiment werd uitgebreid voor mannen en vrouwen, we paradeerden op de Fashion Week... Sinds Robert George hebben we altijd artistieke directeuren gehad die collecties ontwerpen en trends volgen. Dus het is niet alleen sportkleding, het is ook mode. Ongeacht het tijdperk, Lacoste heeft altijd deel uitgemaakt van het dagelijks leven, omdat het een merk is dat altijd is geëvolueerd. In het begin werd het gedragen door preppy types, toen kwam het hip-hop fenomeen. Toen werd Lacoste meer een lifestylemerk, toen meer een modemerk en nu is het een beetje een vintage merk... Uiteindelijk vinden we altijd ons publiek zonder dat onze voorgangers ons verlaten. We kleden alle generaties zonder dat de vorige uit de mode raakt.

CP: Het is een merk dat in de collectieve verbeelding bij iedereen thuis aanwezig is. Als je iemand de "krokodil" laat zien zonder de merknaam, zegt iedereen: "Dat is Lacoste!".

SL: Ik denk dat het in een modemuseum belangrijk is om verder te gaan dan haute couture en de ambachten die daarbij horen, om alledaagse mode te laten zien waar mensen zich in kunnen vinden. Want als je erover nadenkt, is dat het probleem waar we in vroegere tijden mee te maken hadden: we waren de mainstream kleding helemaal kwijt. We moeten niet dezelfde fout maken met de aanwinsten van vandaag. En voor mij is de Lacoste polo een van de "mijlpalen" van de 20e eeuw.

CP: Absoluut. Het is een integraal onderdeel van de Franse modegeschiedenis.