In 1923 zette de negentienjarige René Lacoste voor het eerst voet op Amerikaanse bodem om deel te nemen aan de interlandfinale van de Davis Cup. In de straten van Boston viel zijn oog op een koffer van krokodillenleer: "Als ik win, koop je deze koffer voor me!" zei hij tegen zijn coach... De Franse tenniskandidaat schitterde zo op de baan dat journalisten, die de anekdote over de koffer kenden, hem een bijnaam gaven die zijn lot zou veranderen: de "krokodil". Want René Lacoste "laat zijn prooi nooit los". De jonge kampioen en zijn beroemde Franse maten wonnen niet, maar voor René Lacoste was het een openbaring. Hij zou ongetwijfeld terugkeren naar de VS.

1927. René Lacoste, winnaar van het Amerikaanse kampioenschap, gaat aan boord van het lijnschip Ile-de-France op weg naar Le Havre. Aan boord was ook een jonge golfkampioene waar René zijn oog op liet vallen. Haar naam? Simone Thion de la Chaume, een Franse golfster die net had meegedaan aan het US Women's Amateur Golf Championship. Vergezeld door haar ouders was ze ook op weg naar huis.

Een paar dagen eerder was Simone getuige geweest van René's prestatie. Ja, ze zat op de tribune in het Forest Hills Stadium toen Lacoste Bill Tilden, de onoverwinnelijke Amerikaan, versloeg en er wordt zelfs gezegd dat als René tijdens de wedstrijd van tactiek veranderde, dat was om indruk te maken op de jonge vrouw... De medeplichtigheid tussen de veelgeprezen Fransman en de opkomende vrouwengolfer was zo duidelijk dat zodra ze in Frankrijk aankwamen, de pers al sprak over de mogelijkheid van een romance. René en Simone trouwden in 1930. Het was dankzij haar dat het krokodillenmerk zijn wortels buiten de tennisbanen en op de golfbaan vestigde.

Overwinning in het Amerikaanse kampioenschap van 1927, maar ook, een paar dagen eerder, een schitterende individuele en collectieve overwinning in de Davis Cup voor twaalfduizend toeschouwers. René Lacoste voelde zich helemaal thuis aan de andere kant van de Atlantische Oceaan. Henri Cochet, Jean Borotra en Jacques Brugnon waren nooit ver weg om naast hem bekers op te halen, zozeer zelfs dat het Franse fenomeen unaniem werd bejubeld door de Amerikaanse pers. ""De Verenigde Staten waren ook synoniem voor het plezier van het spelen op gras, dat ik altijd verkoos boven klei, in aanwezigheid van een even onpartijdig als enthousiast publiek dat de bekers van de 'kleine Fransozen' net zo toejuichte als die van hun nationale kampioenen"", herinnert René Lacoste zich in Tennis.

In Frankrijk gaf journalist Paul Champ hen na hun Davis Cup-overwinning de beroemde bijnaam ""Les Mousquetaires"". ""Amerika, vervolgt René Lacoste, ging ook over broederlijke maar altijd vrolijke gevechten met Cochet en Borotra op de banen van Forest Hills. De ""Musketiers"" waren geboren, als verwijzing naar de kameraadschap en de zwier van de Franse spelers.

Ter ere van een zegevierend Frankrijk werd in 1928 een nieuw stadion gebouwd aan de rand van het Bois de Boulogne. De ""Musketiers"", onder leiding van René Lacoste, waren zo succesvol dat Racing Club de France en het Stade Français veel te klein waren om de volgende Davis Cup-finale te organiseren. De naam van deze nieuwe tennistempel? Roland-Garros. Lacoste werd een officiële partner in 1971.

"De rest is geschiedenis. Na tien jaar van een succesvolle tenniscarrière, onderbroken door vele reizen naar de Verenigde Staten, lanceerde René Lacoste zijn iconische polo in 1933. Er wordt gezegd dat zijn voorliefde voor het patenteren van ideeën voortkwam uit ontmoetingen met Amerikaanse industriëlen tijdens zijn vele reizen. Als ultiem eerbetoon droeg het Amerikaanse tennisteam in 1955 de iconische Lacoste polo tijdens de Davis Cup. In een interview voor de Geneva Rendez-Vous in 1990 herinnerde René Lacoste zich: ""Gedurende mijn hele leven heb ik altijd een grote aantrekkingskracht en dankbaarheid voor Amerika gevoeld. De Amerikaanse geest en vrijgevigheid hebben me zo getekend dat ik me bijna net zo Amerikaans voel als Frans.""""

In de voetsporen van René Lacoste, die grenzen verlegde en teamgeest belichaamde, heeft het merk nu communities in elke uithoek van de wereld. Verenigd, onder het teken van de krokodil."